Παρακαλώ παραχωρήστε μου μία θέση

Είτε λόγω ηλικίας, είτε λόγω κάποιου ιατρικού προβλήματος ή αναπηρίας, πολλοί επιβάτες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς δεν αντέχουν την πολύωρη ορθοστασία και χρειάζεται να καθίσουν όταν μετακινούνται με τα λεωφορεία ή το μετρό. Τι γίνεται όμως όταν οι θέσεις είναι δυσεύρετες και κανείς δεν παρατηρεί ή δε γνωρίζει ότι έχεις ανάγκη;

Η Transport for London που διαχειρίζεται τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς του Λονδίνου, παρουσίασε πρόσφατα μία ειδική κονκάρδα και μία κάρτα που δίνονται σε όσους έχουν ανάγκη να βρουν θέση όταν μετακινούνται με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Με το μήνυμα “Please offer me a seat” (Παρακαλώ παραχωρήστε μου μία θέση) και “Remember not all disabilities and conditions are visible” (Θυμηθείτε πως δεν είναι όλες οι αναπηρίες  εμφανείς), η αναζήτηση θέσης γίνεται πιο εύκολη για όσους έχουν ανάγκη.

Η κατοχή της κονκάρδας και της κάρτας δεν ισοδυναμεί με κράτηση θέσης, αφού και πάλι η παραχώρηση καθίσματος βρίσκεται στην ευχέρεια των επιβατών. Κάνει όμως τους επιβάτες που έχουν ανάγκη πιο ορατούς, και την αναζήτηση θέσης λιγότερο άβολη. Η ευγένεια και η καλή πίστη από την πλευρά των επιβατών εξακολουθούν να αποτελούν προϋπόθεση για τη διευκόλυνση των μετακινήσεων για όλους τους επιβάτες. Εξάλλου, η κάρτα και η κονκάρδα δίνονται με μία απλή αίτηση χωρίς να απαιτείται η παράθεση του ιατρικού ιστορικού των επιβατών.

Γνωρίζοντας πως η κατάσταση στις συγκοινωνίες της Αθήνας για τα άτομα με αναπηρίες και τους πιο αδύναμους συμπολίτες μας δεν είναι η καλύτερη, αναρωτιόμαστε αν ο ΟΑΣΑ κάνει αρκετά για τη διευκόλυνση των μετακινήσεών τους.

Σίγουρα ο καθένας από εμάς φέρει και μία προσωπική ευθύνη. Όταν βλέπεις επιβάτες 20 και 30 ετών (χωρίς να μπορούμε να κρίνουμε για την κάθε περίπτωση ξεχωριστά) να έχουν αγκιστρωθεί στα καθίσματά τους κάνοντας πως δεν βλέπουν ηλικιωμένους που επιβιβάζονται στα μέσα, τότε το πρόβλημα είναι ξεκάθαρα κοινωνικό. Κανείς δεν μπορεί να σου επιβάλει να φερθείς πολιτισμένα, αυτό είναι κάτι που χτίζεται μέσα στην οικογένεια, το σχολείο, και την ευρύτερη κοινωνία.

Ακριβώς ένα χρόνο πριν, και με αφορμή δύο ατυχή περιστατικά αντιμετώπισης ΑμΕΑ-επιβατών στις συγκοινωνίες της Αθήνας, ο πρόεδρος του ΟΑΣΑ ανέφερε πως ο οργανισμός βρίσκεται σε διαβούλευση με φορείς των ΑμΕΑ, ώστε να σχεδιαστεί και να τεθεί σύντομα σε εφαρμογή «ένα πρόγραμμα δράσεων που θα αίρει όλα αυτά τα εμπόδια και θα κάνει ανθρώπινες, φιλικές και προσβάσιμες τις αστικές συγκοινωνίες στα άτομα με αναπηρία».  Τον περασμένο Δεκέμβριο ανακοινώθηκε επίσης η λειτουργία τηλεφωνικής γραμμής πληροφόρησης για ΑμΕΑ, η οποία θα δέχεται και προτάσεις και παρατηρήσεις.

Έως σήμερα όμως κανένα πρόγραμμα δράσεων δεν έχει τεθεί σε εφαρμογή, διαψεύδοντας τις εξαγγελίες -προφανής απόπειρα damage control- του προέδρου του ΟΑΣΑ. Δυστυχώς είχαμε δίκιο να αντιμετωπίσουμε με καχυποψία τις δηλώσεις αυτές. Η αλήθεια είναι πως τέτοιες δράσεις δεν είναι δυνατό να οργανωθούν με το ζόρι. Προϋποθέτουν ευαισθησία και πολιτισμό που στα λόγια πολλοί έχουν, αλλά στην πράξη οι περισσότεροι δυστυχώς ξεχνούν και κοιτούν μόνο τον εαυτό τους.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*