Στις 28 Ιανουαρίου μία νεαρή μητέρα από το Κονέκτικατ πέθανε όταν έπεσε από τις σκάλες του σταθμού Seventh Avenue του Μετρό της Νέας Υόρκης. Η Malaysia Goodson προσπαθούσε να κατέβει τις σκάλες κουβαλώντας μαζί της το καροτσάκι με μωρό της, αφού ο σταθμός δεν διαθέτει ανελκυστήρες ή έστω κυλιόμενες σκάλες. Η ενός έτους κόρη της επέζησε από την πτώση με ελαφρά τραύματα, θα μεγαλώσει όμως ορφανή.
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης μίλησε για «σπαρακτική τραγωδία» και κάλεσε την MTA, τη Μητροπολιτική Αρχή Μεταφορών (που ανήκει στην ευθύνη της πολιτείας και όχι του δήμου) να μετατρέψει το σύστημα του Μετρό σε προσβάσιμο.
Δεν είναι μόνο οι γονείς και τα μικρά παιδιά που βρίσκονται σε κίνδυνο καθημερινά. Το ίδιο ισχύει για άτομα με ειδικές ανάγκες, ηλικιωμένους και ταξιδιώτες με αποσκευές που καθημερινά δυσκολεύονται να μετακινηθούν με ένα συγκοινωνιακό σύστημα που τους αποκλείει. Σε μεγάλες πόλεις του δυτικού κόσμου (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι και αλλού) ένα μεγάλο μέρος των σταθμών του Μετρό είναι μη προσβάσιμο ακόμα και σήμερα.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το Μετρό της Αθήνας ντροπιάζει μεγαλύτερα συστήματα Μετρό όλου του κόσμου. Ακόμα και στη γραμμή 1, όπου έχουμε σταθμούς ηλικίας άνω των 100 ετών, η κάθε αποβάθρα είναι πλήρως προσβάσιμη σε εμποδιζόμενα άτομα μέσω εκατοντάδων ανελκυστήρων που βρίσκονται σε λειτουργία εδώ και περίπου μία εικοσαετία.
Για ποιο λόγο λοιπόν άλλες μεγάλες πόλεις έχουν μη προσβάσιμα συστήματα Μετρό εν έτει 2019; Αν και θα μπορούσε να ειπωθεί πως μία κύρια αιτία είναι η παλαιότητα των σταθμών, αφού πολλοί από αυτούς κατασκευάστηκαν πολλές δεκαετίες πριν όταν ακόμα και η έννοια προσβασιμότητα ήταν άγνωστη, ο πιο σημαντικός ίσως λόγος είναι άλλος: η μετατροπή των σταθμών σε προσβάσιμους δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα το Μετρό της Νέας Υόρκης όπου μόνο 117 από τους 472 σταθμούς είναι προσβάσιμοι (το 26%). Τα τελευταία χρόνια το Μετρό βρίσκεται σε κρίση. Οι καθυστερήσεις δρομολογίων βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη καθώς οι κακοχρονισμένες υποδομές καταρρέουν. Η πολιτεία της Νέας Υόρκης δεν έχει την πρόθεση να χρηματοδοτήσει ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ανακαίνισης του δικτύου και έτσι γίνονται μόνο επιδιορθώσεις κατόπιν εορτής. Ούτε λόγος για κάποια συστηματική προσπάθεια μετατροπής των παλιών σταθμών του δικτύου σε προσβάσιμους. Κάθε λίγα χρόνια μπορεί να εγκαινιαστεί ένας καινούριος σταθμός αλλά τα έργα αυτά θεωρούνται βιτρίνας.
Στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, το Λονδίνο διαθέτει μόνο 77 προσβάσιμους σταθμούς του Μετρό σε σύνολο 280. Σε αυτούς μπορούν να προστεθούν 58 σταθμοί του Overground και όλοι οι σταθμοί του συστήματος ελαφριού μετρό DLR. Η μετατροπή σταθμών συνεχίζεται με πολύ αργούς ρυθμούς, με μεγάλο κόστος και ενίοτε με μεγάλη ταλαιπωρία για τους επιβάτες. Ενώ πριν τους Ολυμπιακούς του 2004 η Αθήνα άρπαξε την ευκαιρία και ανακαίνισε πλήρως 23 σταθμούς του ηλεκτρικού (συν ένας καινούριος στη Νερατζιώτισσα) οι Ολυμπιακοί του Λονδίνου το 2012 σχεδόν δεν επηρέασαν καθόλου το δίκτυο του Μετρό. Τα έργα ανακαίνισης του δικτύου που έτσι κι αλλιώς είχαν ξεκινήσει δεν έχουν ακόμα ορατό ορίζοντα ολοκλήρωσης. Το πιο πιθανό είναι ότι θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες μέχρι όλοι οι σταθμοί να γίνουν προσβάσιμοι, αν αυτό γίνει ποτέ.
Η προσβασιμότητα σε διάφορες πόλεις
Βερολίνο
Το Βερολίνο είναι ίσως μία από τις πιο φιλικές πόλεις στον κόσμο για άτομα σε αναπηρικά αμαξίδια. Οι περισσότεροι σταθμοί των δύο κύριων μέσων σταθερής τροχιάς U-Bahn και S-Bahn είναι προσβάσιμοι όπως και οι περισσότεροι σιδηροδρομικοί σταθμοί. Αν και οι πλακόστρωτοι δρόμοι συχνά δημιουργούν δυσκολίες, το γεγονός πως η πόλη είναι επίπεδη και όλα τα λεωφορεία προσβάσιμα βοηθάει πολύ.
Μπρέντα, Ολλανδία
Αν και πρόκειται για μία μεσαιωνική πόλη, η Μπρέντα κατάφερε να λάβει το τρόπαιο ευρωπαϊκής προσβάσιμης πόλης για το 2019 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η πόλη διαθέτει περισσότερα από 800 προσβάσιμα καταστήματα και επιχειρήσεις ενώ τα περισσότερα αθλητικά κέντρα, μουσεία και θέατρα έγιναν επίσης προσβάσιμα στα πλαίσια του προγράμματος “Μπρέντα για όλους”.
Σιατλ
Η πόλη δημιούργησε την εφαρμογή AccessMap που επιτρέπει την εύρεση διαδρομών που αποφεύγουν ανηφόρες και σκαλοπάτια.
Κοπεγχάγη
Όλοι οι σταθμοί του Μετρό είναι προσβάσιμοι διαθέτοντας ανελκυστήρες ενώ τα βαγόνια του S-train διαθέτουν ράμπες οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την είσοδο και έξοδο επιβατών σε αμαξίδια.
Νέα Υόρκη
Μόνο 117 από τους 472 σταθμούς του Μετρό της Νέας Υόρκης είναι πλήρως προσβάσιμοι με το ένα τέταρτο από αυτούς να διαθέτει ανελκυστήρες. Η μετακίνηση από εμποδιζόμενα άτομα είναι αδύνατη αν δεν διαθέτουν πληροφορίες για τους σταθμούς του δικτύου.
Παρίσι
Αν και τα λεωφορεία είναι προσβάσιμα, το Παρίσι διαθέτει μόνο μία γραμμή Μετρό (νούμερο 14) με το σύνολο των σταθμών να είναι προσβάσιμοι χωρίς υποχρεωτικές σκάλες ή άλλα εμπόδια. Μειονέκτημα είναι επίσης πως το Μετρό του Παρισίου δεν διαθέτει πύλες μεγάλου φάρδους επομένως άτομα σε αμαξίδια ή γονείς με καροτσάκια θα πρέπει να ζητούν τη βοήθεια από το προσωπικό των σταθμων.
Πληροφορίες: theguardian.com
— — — —
Σημείωση για δημοσιογράφους – bloggers: Αν χρησιμοποιήσετε το παραπάνω άρθρο, εν μέρει ή ολόκληρο, παρακαλώ τουλάχιστον να αναφέρετε την πηγή (athenstransport.com) και να προσθέσετε ένα σύνδεσμο προς το άρθρο αυτό
Be the first to comment