Πόσο κοστίζουν τα εισιτήρια των Μέσων Μεταφοράς στην Ευρώπη, σε σύγκριση με την Ελλάδα

2€ κοστίζει το εισιτήριο για το Τραμ της Βιέννης, 2,20€ αν το αγοράσετε από τον οδηγό
2€ κοστίζει το εισιτήριο για το Τραμ της Βιέννης, 2,20€ αν το αγοράσετε από τον οδηγό

 

Το athenstransport.com προχώρησε σε μία σύγκριση των τιμών εισιτηρίων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ανάμεσα στην Αθήνα και 21 άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, και στη συνέχεια καταγράψαμε κάποια συμπεράσματα.

Πόλη Κόστος απλού εισιτηρίου Προσφορά πολλαπλών διαδρομών
Άμστερνταμ, Ολλανδία 0,83€ ανά επιβίβαση
+ 0,14€ ανά χλμ με e-card
7.50€ ημερήσιο, 12€ 48 ωρών
Αθήνα,
Ελλάδα
1,40€ (ενιαίο, 90 λεπτά) 4€ ημερήσιο, 14€ εβδομαδιαίο
Βαρκελώνη,
Ισπανία
2€ ανά διαδρομή 13€ δύο ημερών, 18,80€ τριών ημερών
Βερολίνο,
Γερμανία
2,40€ ενιαίο για 2 ώρες 6,50€ ημερήσιο, 8,40€ για τέσσερις διαδρομές
Βιέννη,
Αυστρία
2€ για μία διαδρομή, 6,70€ ημερήσιο, 14,50€ για τρεις ημέρες
Βουδαπέστη,
Ουγγαρία
1,74€ ενιαίο, 1,13€ για μία διαδρομή 5,50€ ημερήσιο, 16,35€ εβδομαδιαίο
Βουκουρέστι,
Ρουμανία
0,29€ για μία διαδρομή 1,76€ ημερήσιο, 3,75€ εβδομαδιαίο
Βρυξέλλες,
Βέλγιο
2€ για μία διαδρομή 6,50€ ημερήσιο, 13€ για δέκα διαδρομές,
Γλασκόβη,
Ηνωμένο Βασίλειο
1,23€ ανά διαδρομή 2,34€ ημερήσιο για μετά τις 9:30 π.μ.
Δουβλίνο,
Ιρλανδία
από 1,60€ ανά διαδρομή 6,50€ ημερήσιο, 23€ για πέντε ημέρες
Ελσίνκι,
Φιλανδία
4,50€ για μία διαδρομή 12€ ημερήσιο, 48€ για επτά ημέρες
Κοπεγχάγη,
Δανία
3,21€ για μία διαδρομή 19,44€ οι δέκα διαδρομές
Κωνσταντινούπολη, Τουρκία 0.83€ ανά διαδρομή 3,20€ ημερήσιο, 17.2€ εβδομαδιαίο
Λισαβόνα, Πορτογαλία 1,70€ ανά διαδρομή 5€ ημερήσιο
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο 1,97€ – 4€ ανά διαδρομή ημερήσιο από 8,80€, εβδομαδιαίο από 37,77€
Μαδρίτη,
Ισπανία
1,50€ για μία διαδρομή 9,30€ για δέκα διαδρομές, 17,60€ για πέντε ημέρες
Μιλάνο,
Ιταλία
1,50€ ενιαίο, για 90 λεπτά 13,80€ τα 10 εισιτήρια
Παρίσι,
Γαλλία
1.70€ για μία διαδρομή 12,70 τα δέκα εισιτήρια, από 6,40€ τα ημερήσια
Πράγα,
Τσεχία
0.95€ για 30 λεπτά, 1,26€ για 90 λεπτά 4,35€ ημερήσιο, 12,27€ τριών ημερών
Ρώμη,
Ιταλία
1€ (ενιαίο, 60 λεπτά) 4€ ημερήσιο, 11€ τριών ημερών
Σόφια,
Βουλγαρία
1,60€ (ενιαίο, 60 λεπτά) 4€ ημερήσιο, 15€ πέντε ημερών
Στοκχόλμη,
Σουηδία
5,80€ (μετακίνηση μόνο εντός μίας ζώνης) 13,2€ ημερήσιο, 26,5€ τριών ημερών

Σημειώσεις: Πρόκειται για τιμές που ίσχυαν την ημέρα συγγραφής του άρθρου / Οι τιμές αφορούν κανονικά εισιτήρια ενηλίκων. Προτιμήθηκαν εισιτήρια για μετακίνηση με μέσα σταθερής τροχιάς (μετρό, τραμ) στο κέντρο της κάθε πόλης ή ενιαία εισιτήρια για όπου υπήρχαν πληροφορίες. / Για χώρες εκτός ευρωζώνης, οι τιμές μετατράπηκαν σε ευρώ για διευκόλυνση της σύγκρισης, με χρήση των ισοτιμιών που ίσχυαν τη μέρα συγγραφής του άρθρου.

Παρατηρούμε ότι η Αθήνα έχει ένα από τα φθηνότερα εισιτήρια σε όλη την Ευρώπη. Εξαίρεση αποτελούν πόλεις τις ανατολικής Ευρώπης (Βουκουρέστι, Πράγα), αλλά και η Ρώμη και η Κωνσταντινούπολη.

Αντίθετα οι τιμές είναι ιδιαίτερα ακριβές (θεωρούνται ακριβές ακόμα και από τους μόνιμους κατοίκους) σε πόλεις της βόρειας Ευρώπης. Ελσίνκι, Κοπεγχάγη, και την ακριβότερη όλων, Στοκχόλμη όπου για την κοντινότερη διαδρομή στο μετρό απαιτούνται 5,80€.

Παρατηρούμε επίσης ότι στα περισσότερα συστήματα αστικών συγκοινωνιών δίνεται έμφαση στη χρήση καρτών πολλαπλών διαδρομών ή στην αγορά καρνέ εισιτηρίων με έκπτωση. Η αγορά μεμονωμένων εισιτηρίων που είναι ο κανόνας στην Αθήνα αποτελεί εξαίρεση σε πολλές  πόλεις της Ευρώπης όπου τα αγοράζουν μόνο περιστασιακοί επιβάτες. Επίσης, σχεδόν σε όλες τις παραπάνω πόλεις κυκλοφορούν τουριστικά εισιτήρια, δύο, τριών ή παραπάνω ημερών με σημαντική έκπτωση. Τα τουριστικά εισιτήρια του ΟΑΣΑ καταργήθηκαν δυστυχώς πριν από δύο χρόνια λόγω χαμηλής ζήτησης.

Εκεί που η Αθήνα χάνει το τρένο είναι στη χρήση της νέας τεχνολογίας. Πόλεις όπως το Μιλάνο και το Άμστερνταμ έχουν καταργήσει τα κλασσικά χάρτινα εισιτήρια και χρησιμοποιούν μόνο ηλεκτρονικά εισιτήρια με τη μορφή μαγνητικών καρτών, μηνυμάτων SMS, και εισιτηρίων που αγοράζονται online. Ακόμα και η Κωνσταντινούπολη χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια ένα είδος «επαναφορτιζόμενου» εισιτηρίου με μικροτσίπ.  Τα ηλεκτρονικά εισιτήρια προσφέρουν δικαιότερες χρεώσεις ανά χιλιόμετρο, χαμηλότερες τιμές για πολλαπλές διαδρομές, μικρότερη ταλαιπωρία για τους επιβάτες και μικρότερο κόστος για τους συγκοινωνιακούς φορείς.  Στην Αθήνα, τα ηλεκτρονικά εισιτήρια θα αρχίσουν να χρησιμοποιούνται το 2015, σύμφωνα με το πιο αισιόδοξο σενάριο.

Η σύγκριση βέβαια ανάμεσα στις Ευρωπαϊκές πόλεις δεν θα είναι δίκαιη αν δεν λάβουμε υπόψη τους παράγοντες που διαφοροποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στις πόλεις αυτές. Μεταξύ άλλων:

  • τον τύπο και την έκταση των μέσων μεταφοράς,
  • τον αριθμό των επιβατών που μεταφέρουν,
  • την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών,
  • τις οικονομικές συνθήκες του κάθε τόπου.

Ας λάβουμε υπόψη και αυτό: Πέρα από τις θετικές ή αρνητικές ταξιδιωτικές εμπειρίες που μπορεί ο καθένας από μας να έχει, δεν υπάρχει ευρωπαϊκή πόλη στην οποία τα Μέσα Μεταφοράς να λειτουργούν 100% ικανοποιητικά, χωρίς καμία καθυστέρηση, απεργίες (αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο), περιστασιακή ταλαιπωρία και με χαμηλές τιμές, και με όλους τους επιβάτες χωρίς παράπονα. Από κει και πέρα είναι θεμιτό, έως και υποχρεωτικό, να «ζηλεύουμε» τα θετικά και να τα επιδιώκουμε και για την πόλη μας, και να κάνουμε παράπονα για τα αρνητικά.

Φωτογραφία: rofi/flickr.com (Άδεια CC BY-NC-SA 2.0)

Creative Commons License

Το παραπάνω κείμενο παρέχεται με άδεια
Creative Commons: Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 3.0.

12 Comments

  1. Έζησα στο αγαπημένο μου Όσλο της Νορβηγίας το 1997. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την ποικιλία των εισιτηρίων που υπήρχε για κάθε επιβάτη (πράγμα πρωτόγνωρο για μένα) όπως ακόμη και για 8 μετεπιβιβάσεις (το 1997!). Ακόμη, τη συνέπεια στην ώρα άφιξης και αναχώρησης, τους ελεγκτές για την ασφάλεια (vekter), άλλους ελεγκτές ντυμένους με πολιτικά ρούχα για τον απαραίτητο έλεγχο (η κλούβα της αστυνομίας περίμενε από έξω), την καθαριότητα, τα βελούδινα καθίσματα (σε αντίθεση με τα ξύλινα της Θεσσαλονίκης τότε το 97), τους χάρτες σε κάθε κάθισμα για τον προορισμό, την φωνητική ανακοίνωση, την επιγραφή σε φυλλάδια “Πού βάζουμε τα πόδια μας; Μα φυσικά, στο πάτωμα!), ΑΛΛΑ και την τσουχτερή τιμή του εισιτηρίου: για μία στάση 720 αντίστοιχες δραχμές, ενώ στη Θεσσαλονίκη τότε ήταν γύρω στα 60 με 90 δραχμές… Ξεκάθαρα, κάποια κράτη κοιτούν μπροστά εδώ και χρόνια (παρά τον Μπρέιβικ, το κρύο το κανονικό και το άλλο -στις ανθρώπινες σχέσεις-, παρά το αλκοόλ…).

  2. Ας πούμε όμως και για το 1€ στη Ρώμη – αυτό πολύ με προβλημάτισε. Εμάς γιατί να είναι 1,40 δηλαδή; Η Ιταλία δεν έχει τη δική μας υψηλή ανεργία.

  3. Πολύ ωραίο άρθρο πραγματικά. Νομίζω όμως πως στην Κωνσταντινούπολη έχει γίνει κάποιο λάθος. Ήμουν εκεί όλη την προηγούμενη εβδομάδα και κινήθηκα μόνο με τα ΜΜΜ. Η απλή διαδρομή, το ένα jeton δηλαδή, κοστίζει 3TL (περίπου €1,28) – http://www.turkeytravelplanner.com/go/Istanbul/Transport/fares.html

  4. Έξοχο άρθρο. Να τονιστεί ότι το βιωτικό επίπεδο της χώρας (με άλλα λόγια η οικονομική κατάσταση) είναι ανάλογο με το κόστος του εισιτηρίου. Η Σουηδία είναι γνωστή για την οικονομική ευμάρειά της, οπότε δεν εκπλήσσει και τόσο που ο επιβάτης μπορεί να πληρώσει και 6 ευρώ τη διαδρομή. Ακούσατε κανέναν Σουηδό να διαμαρτύρεται; Άρα, ας είμαστε λογικοί. Τα 6 ευρώ στη Σουηδία δεν ισούνται με τα 6 ευρώ στην Ελλάδα του 3ου Μνημονίου…. Αυτή η διευκρίνιση για να μην τολμήσει κανείς και χρησιμοποιήσει το άρθρο σας με πονηρούς σκοπούς. Εσείς το λέτε ότι παίζουν πολλοί παράγοντες για τη σύγκριση αλλά ήθελα να το τονίσω. Ευχαριστώ.

    • Επειδή έχω επικοινωνία με Έλληνα που ζει στη Σουηδία, μου μετέφερε ότι τα εισιτήρια, όπως και το κόστος διαβίωσης, θεωρούνται ακριβά από όλους. Βέβαια όταν έχεις μισθό άνω των 2.500€, η αξία των 6€ είναι διαφορετική εκεί από ότι στην Ελλάδα.

      Και όντως για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, δεν προκύπτει από πουθενά ότι πρέπει να αυξηθεί η τιμή των εισιτηρίων στην Αθήνα. Είμαστε μόλις 0,10 ευρώ φθηνότεροι από τη Μαδρίτη με το Μετρό των 272 σταθμών και της ανεργίας του 25%.

      • Θεωρούνται μεν ακριβά αλλά ο κόσμος τα πληρώνει! Εμείς θα παθαίναμε λουμπάγκο αν τα εισιτήρια φτάνανε τα 6 ευρώ. Δεν υπάρχει σύγκριση. Στην Ολλανδία που έχω ζήσει, όλοι θεωρούσαν τα εισιτήριά τους ακριβά! Κι ας είναι τα φτηνότερα της Ευρώπης. Δεν σημαίνει τίποτα αυτό. Είναι και θέμα νοοτροπίας. Έχω ζήσει σε Βόρεια Ευρώπη εκτενώς και υπάρχει μια νοοτροπία “τσιγκουνιάς” ή φειδούς που σημαίνει ότι ο κόσμος ασχέτως του τι βγάζει, ψάχνει το φτηνό. Αλλά άλλο να το θεωρείς ακριβό και να έχεις να το πληρώσεις, και άλλο να το θεωρείς ακριβό και να ΜΗΝ έχεις ούτε κατά διάνοια να το πληρώσεις. Δε θα βγει στο δρόμο ο Σουηδός να διαμαρτυρηθεί για το εισιτήριο των 6 ευρώ γιατί -όπως είπατε- μπορεί να το πληρώσει.
        Και κάτι άλλο. Το θέμα της “ελάχιστης διαδρομής” είναι πολύ σχετικό και καθιστά τον παραπάνω πίνακα λίγο άχρηστο. Θα εξηγηθώ: στην Ιρλανδία όπυ έζησα, στο Δουβλίνο τουλάχιστον δεν πλήρωσα ποτέ κάτω από 2 ευρώ την ελάχιστη διαδρομή. Οι ζώνες ορίζονται κάπως αυθαίρετα με την έννοια του πόσο μακριά θα ταξιδέψει η συγκοινωνία από την αφετηρία της για να φτάσει στη στάση σου και όχι αντικειμενικά από τίποτα άλλο. Για παράδειγμα, όταν έμενα στα Νότια προάστια ακ και ήμουν μόλις 20 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο του Δουβλίνου, οι γραμμές που εξυπητερούσαν την περιοχή κάλυπταν μεγαλύτερο εύρος της πόλης οπότε το 2ευρω δεν το γλίτωνα ακόμα κι αν είχα 5 και όχι 15 στάσεις μέχρι τον προορισμό μου. Επίσης δεν είχα την εναλλακτική του να μπορώ να χρησιμοποιήσω το ίδιο εισιτήριο μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα. Με άλλα λόγια, ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ το εισιτήριο των μέσων και εκεί. Ήθελα να το διευκρινήσω γιατί στον πίνακα η Ιρλανδία δίνει άλλη εντύπωση και επίσης γιατί το κριτήριο της “ελάχιστης διαδρομής” ΔΕΝ είναι αντικειμενικό και άρα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί απόλυτα για σκοπούς σύγκρισης.
        Και πάλι ευχαριστώ για το πολύ καλό περιεχόμενο που έχετε στη σελίδα. Άρθρα σαν κι αυτά -παρά τις όποιες αδυναμίες- είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση για την ενημέρωση του κοινού.

Γράψτε απάντηση στο Anon Ακύρωση απάντησης

Your email address will not be published.


*