Οπλισμένοι με υπομονή θα χρειαστεί να παραμείνουν για αρκετό καιρό ακόμα οι επιβάτες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, μέχρι να δουν κάποια αισθητή βελτίωση στις υπηρεσίες που τους παρέχονται.
Αν και με την ανάληψη καθηκόντων της νέας κυβέρνησης υπήρξε αισιοδοξία (ακόμα και από τα χείλη του πρωθυπουργού) για άμεση αντιστροφή της κατάστασης, η διαχείριση της πραγματικότητας αποδείχθηκε τελικά δυσκολότερη από ότι περίμεναν τα κυβερνητικά στελέχη.
Ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών Κ. Καραμανλής δήλωσε πριν από λίγες μέρες στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ μη ικανοποιημένος από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι συγκοινωνίες της Αθήνας, τονίζοντας ωστόσο ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα προόδου. Ο ίδιος απέδωσε την αργή πρόοδο στην κατάσταση που του παρέδωσε η προηγούμενη κυβέρνηση, χρησιμοποιώντας τον όρο «μπαχαλοποίηση» και υποστηρίζοντας πως οι συγκοινωνίες της Αθήνας διαλύθηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια.
Ακόμα όμως και οι πρωτοβουλίες που προανήγγειλε ο υπουργός από την πρώτη μέρα για την βελτίωση της κατάστασης στις συγκοινωνίες της Αθήνας δεν έχουν προχωρήσει ακόμα για διάφορους λόγους. Κυριότερο παράδειγμα, ο διαγωνισμός για την αγορά νέων λεωφορείων για τις συγκοινωνίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, 4 μήνες μετά την ματαίωση του προηγούμενου διαγωνισμού που βρίσκονταν σε εξέλιξη.
Καθώς ο διαγωνισμός καθυστερεί, ο ΟΑΣΘ προσανατολίζεται στην άμεση προμήθεια μεταχειρισμένων λεωφορείων από ευρωπαϊκές χώρες για άμεση κάλυψη μέρους των αναγκών της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Αθήνα προσπάθεια γίνεται για επισκευή κάποιων από τα ακινητοποιημένα λεωφορεία ώστε να επιστρέψουν στους δρόμους. Η μεγάλη όμως ηλικία των οχημάτων που σε ορισμένες περιπτώσεις πλησιάζει τα 30 χρόνια δεν αφήνει πολλά περιθώρια για βελτίωση των υπηρεσιών χωρίς την προμήθεια νέων λεωφορείων.
Παρόμοια είναι η κατάσταση και στο Μετρό όπου το βάρος έχει πέσει στην αποκατάσταση και επιστροφή στην κυκλοφορία συρμών που είχαν μείνει ακινητοποιημένοι λόγω ελλείψεων σε ανταλλακτικά. Αν και η ΣΤΑΣΥ μέσω του τύπου υποστηρίζει πως επιπλέον συρμοί πραγματοποιούν δρομολόγια με αποτέλεσμα τη μείωση των συχνοτήτων διέλευσης (ανά 5,5′ στη γραμμή 1, 4’15” στη γραμμή 2 και ανά 4,5′ στη γραμμή 3), οι χρόνοι αυτοί είναι μάλλον εικονικοί αφού διαφέρουν κατά πολύ από αυτούς που βλέπουν καθημερινά οι επιβάτες του Μετρό. Χρηματοδότηση αναζητείται επίσης και για την ανακατασκευή των συρμών του ΗΣΑΠ.
Το Τραμ είναι ένα μέσο εντελώς ξεχασμένο από την ΣΤΑΣΥ. Από κυβερνητικές πηγές αφήνονταν να εννοηθεί ότι εντός του φθινοπώρου θα δίνονταν λύση για το τμήμα Σύνταγμα – Κασομούλη που παραμένει κλειστό εδώ και έναν και πλέον χρόνο. Μέχρι σήμερα όχι μόνο δεν υπάρχει απόφαση για την επαναλειτουργία του Τραμ αλλά ούτε και έχει πραγματοποιηθεί ή καν προγραμματιστεί κανένα έργο στην υπόγεια κοίτη του Ιλισού, το λόγο δηλαδή για τον οποίο σταμάτησαν τα δρομολόγια του Τραμ.
Πέρα από το ζήτημα των δρομολογίων, σημαντικό πρόβλημα υπάρχει στο Τραμ και εξαιτίας της έλλειψης μηχανημάτων έκδοσης εισιτηρίων αφού τα περισσότερα από αυτά που τοποθετήθηκαν στις στάσεις του Τραμ αφαιρέθηκαν προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ελλείψεις στους σταθμούς του Μετρό. Ο ΟΑΣΑ και το υπουργείο γνωρίζουν πως απαιτείται η αγορά νέων (κάποια θα πρέπει να τοποθετηθούν και στους νέους σταθμούς του Μετρό αλλά και στις στάσεις του Τραμ στον Πειραιά) αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει ξεκινήσει κάποιος σχετικός διαγωνισμός.
Μιλώντας για διαγωνισμούς, ο μεγαλύτερος συγκοινωνιακού ενδιαφέροντος αφορά το πρώτο τμήμα της γραμμής 4 του Μετρό. Το πρόβλημα των δικαστικών εμπλοκών που καθυστερούσαν τον κύριο διαγωνισμό φαίνεται να έχει επιλυθεί, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως και στο διαγωνισμό για τις πρόδρομες εργασίες του έργου που θα πρέπει να ξεκινήσουν νωρίτερα. Μπαίνοντας στη νέα χρονιά χωρίς καν να έχει γίνει η επιλογή του προσωρινού μειοδότη, πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι τα έργα για τη γραμμή 4 (τουλάχιστον πέραν των πρόδρομων εργασιών) δεν πρόκειται να ξεκινήσουν μέσα στο 2020.