Άλλη μία αυτοδιοικητική μάχη έφτασε στο τέλος της με τα τα θέματα που αφορούν τις τοπικές κοινωνίες να μένουν για μία ακόμη φορά στο περιθώριο. Καθόλου περίεργο. Για πολλά χρόνια οι περιφερειακές διοικήσεις δρούσαν ως παραρτήματα των κυβερνήσεων της Αθήνας. Όλες οι αποφάσεις, ακόμα και αυτές που αφορούσαν την τοπική κοινωνία λαμβάνονταν στα πολιτικά γραφεία της Αθήνας και οι εκάστοτε δήμαρχοι και νομάρχες αναλάμβαναν το lobbying και τις δημόσιες σχέσεις.
Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που σήμερα η αυτοδιοίκηση έχει λίγα παραπάνω καθήκοντα, όλες οι σημαντικές αποφάσεις συνεχίζουν να λαμβάνονται σε κυβερνητικό επίπεδο. Ας πάρουμε ως παράδειγμα τις συγκοινωνίες της Αθήνας. Όλοι οι οργανισμοί των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΟΑΣΑ, ΣΤΑΣΥ, ΟΣΥ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ) είναι κρατικές επιχειρήσεις οι διοικήσεις των οποίων τοποθετούνται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αν και ο κάθε οργανισμός (ευτυχώς) λαμβάνει από μόνος του τις αποφάσεις που αφορούν την καθημερινή λειτουργία του, καμία σοβαρή απόφαση δεν λαμβάνεται αν δεν περάσει πρώτα τουλάχιστον από το γραφείο του υπουργού Μεταφορών της κάθε κυβέρνησης.
Η μόνη επαφή που έχουν οι δήμοι της Αττικής με τον ΟΑΣΑ είναι όταν μέσω επιστολών ζητούν τη μετακίνηση ή τη μετονομασία μίας στάσης. Κάτι περισσότερο, μόνο αν ο δήμαρχος έχει φιλική σχέση με τον υπουργό Μεταφορών.
Τι πιο λογικό από να είχαμε αστικές συγκοινωνίες η διαχείριση των οποίων θα άνηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση και όχι στην κυβέρνηση; Ό,τι γίνεται δηλαδή αλλού εδώ και δεκαετίες. Στο Λονδίνο, η Transport for London (που διαχειρίζεται τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς συμπεριλαμβανομένου και του μετρό) ανήκει στον μητροπολιτικό δήμο του Λονδίνου. Στο Βερολίνο, η BVG που διαχειρίζεται το μετρό, ανήκει στο κρατίδιο του Βερολίνου. Γιατί ο ΟΑΣΑ ή η ΣΤΑΣΥ να ανήκουν στην Ελληνική κυβέρνηση και γιατί τα κέρδη που πλέον έχουν να μην επιστρέφουν στις τοπικές κοινωνίες, δηλαδή στους ίδιους του Αθηναίους;
Μήπως πρέπει να φύγουμε από τη λογική που λέει ότι όλα πρέπει να διαχειρίζονται από την κεντρική κυβέρνηση; Ότι αν δεν δώσει εντολή ο υπουργός (ή και ο πρωθυπουργός!) δεν θα δούμε wifi στο μετρό, ηλεκτρονικό εισιτήριο, και λεωφορειακές γραμμές που θα εξυπηρετούν τους τουρίστες; Για να γίνουν αυτά όμως χρειάζονται δήμαρχοι και περιφερειάρχες που θα διεκδικούν και θα επιμένουν. Δυστυχώς όμως, συνήθως επικρατούν αυτοί που είναι καλύτεροι στις δημόσιες σχέσεις και το λαϊκισμό.
Το παραπάνω κείμενο παρέχεται με άδεια
Creative Commons: Αναφορά Δημιουργού – Παρόμοια Διανομή 3.0
